Post: #32

needtofly - to samo jest we Wrocławiu. Najciekawsza historia jak dotąd w mojej "karierze" wydarzyła się w tamtym roku. Wybrałem się Jubilatem na małą wycieczkę. Ujechałem kawałek i jechałem prostym odcinkiem chodnika. Była już noc, oczywiście włączyłem oświetlenie. W ostatniej chwili zobaczyłem, że rower z przeciwka jedzie prosto na mnie. Zjechałem na bok, ale niewiele to dało. Pan jadąc jakimś góralem pisał SMS'a i nie patrzył na drogę. Wbił się we mnie dość ciekawie - kierownica mojego składaka wbiła mu się w okolice żeber momentalnie zrzucając go z roweru. Ponieważ Pan osiągnął dość znaczną prędkość jego rower przekoziołkował i gruchnął z impetem o ziemię. Pan upadł na plecy tuż obok mojego przedniego koła. Mocno poobijany dźwignął się i wydukał "sorry", pozbierał resztki telefonu, a ja odjechałem bez słowa. Co mi się stało? Nic. Składak, jak wiadomo to rower opancerzony i również wyszedł z tego bez szwanku. Siła uderzenia była naprawdę spora, a mimo to nie zrzuciło mnie z roweru. Cool story, bro. Ponieważ teraz nie korzystam z MPK, podróżuję wszędzie na zielonym Wigry. Wniosek jest prosty - kobiety nie mają bladego pojęcia o jeździe na rowerze. Wiele razy zajeżdżały mi drogę, jechały niewłaściwą stroną ścieżki, już 2 razy unikałem kolizji i usłyszałem tylko parsknięcia. Na ścieżkach we Wrocławiu panuje totalna anarchia. Jestem strzępkiem nerwów, jak mam jechać przez Rynek lub jego bliskie okolice - tam problemem są przede wszystkim piesi, którzy chodzą dosłownie wszędzie. Wiele już razy unikałem zderzenia z samochodami. Istna masakra. Jeżdżąc po tym mieście trzeba się naprawdę uzbroić w cierpliwość.