Post: #1

Witam forumowiczów.
W związku z nieustającą dyskusją na temat "dany rocznik - jakie fabryczne podzespoły" postanowiłem szczegółowo opisać mojego w 100% oryginalnego Wigry 1 z 1976r. W miarę renowacji i konserwacji będę wrzucał zdjęcia i opisy kolejnych podzespołów, bo jednorazowo stworzyłbym zbyt obszerny post.

Przekonanie o tym, że nie został nigdy "skalany" jakimikolwiek ingerencjami wynika z kilku faktów. Rower nabyłem od Pana Andrzeja z Augustowa, który opowiedział mi całą historię pojazdu. Pierwszym i zarazem jedynym wcześniej właścicielem roweru był dziadek Pana Andrzeja, który sporadycznie używał go w terenie, po czym rower trafił do mieszkania i pełnił rolę rowerka treningowego. Zintegrowany był tylnym kołem z jakąś formą minibieżni. Swoją drogą całkiem ciekawe rozwiązanie. Od śmierci dziadka w roku 1993, rower pod opieką ojca Pana Andrzeja nadal, nie niepokojony przez nikogo, stał w mieszkaniu aż do czasów obecnych, kiedy to stał sie po prostu zbędny. Z informacji od Pana Andrzeja wynika, że nikt nigdy nic przy rowerze nie zmieniał, bo nie było zwyczajnie takowej potrzeby. Rower dotarł do mnie w oryginalnym (!) pokrowcu, a w ramie znajdowały się owe już legendarne, rometowskie klucze. Ja, na podstawie swojego doświadczenia, również nie stwierdziłem ingerencji osób trzecich. Ogólny stan roweru oceniam na 5-/5. Rower obecnie po konserwacji i niewielkich poprawkach wraca do stanu bliskiego fabrycznemu, i prawdopodobnie trafi do "kapsuły czasu" czyli do szafy. Kiedyś zapewne nieraz jeszcze kogoś zaskoczy, ale to już będzie zadanie syna, a może wnuków...
Miłość od pierwszego wejrzenia wygląda tak...

---

Od początku.

Ku mojemu zaskoczeniu w przesyłce, rower dodatkowo umieszczony został w oryginalnej torbie, której absolutnie się nie spodziewałem. Stokrotne dzięki dla Pana Andrzeja.
Torba z brązowego skaju (jakiż to był szał w PRL-u), z uchwytami z mocnych, jasnooliwkowych pasów. Prawdopodobnie materiał na pasy z zasobów Ludowego Wojska Polskiego Zamiast cywilizowanego zamka (widoczne przygotowane fabryczne lamelki do jego wszycia), którego zwyczajnie brakło, zastosowano substytut guzików w postaci drewnianych kołeczków, przepinanych przez skórzane uszka. Skóra na uszkach równie licha, wykonana z tłoczonej dwoiny (spodnia część skóry o słabszej wytrzymałości, ze sztucznym tłoczeniem wzoru naturalnej skóry licowej). Wewnątrz torby brak jakichkolwiek pieczątek, napisów czy naklejek.

Obecnie pojawiły się w sieci kopie tych pokrowców, ale co oryginał to oryginał.
           

---

Kolor ramy, widelca i bagażnika - meksykańska czerwień. Numer ramy ewidentnie wskazuje jej rok produkcji jako 1976. Naklejka Wigry definiuje model jako Wigry 1. Pozostałe naklejki Predom Romet, ostrzegawcza oraz z kluczem, zgodne z modelem Wigry 1.                    

Post: #2

Po otwarciu ramy - miła niespodzianka. Foliowe, dwukolorowe etui (szaro niebieskie) zapchane naoliwionym papierem. W środku dwa oryginalne rometowskie klucze uniwersalne z wybitym logo, oraz płaski śrubokręt. Etui wypchane papierem prawdopodobnie, żeby klucze nie grzechotały w ramie.

               

Post: #3

Bardzo ładny rower. Ja mam Wigry universal z 1977 roku z przerzutka w piaście 3 biegowa.

Post: #4

Witaj /zaz/.
Ładny będzie jak go poskładam. Na razie jest czyszczony, smarowany i poddawany drobnym renowacjom. Co do tego Wigry 3 z Legnicy to czekam na telefon w sprawie oględzin.

Przyznaję się bez bicia, że nigdy nawet z bliska nie widziałem modelu z przerzutkami. Czy modele eksportowe były dostępne w wolnej sprzedaży na krajowym rynku? Bo towary w PEWEX-ie to ja tylko przez zasłony oglądałem . Ale póki co to jeszcze młodziak jestem (prawie rówieśnik mojego `76), a że Rometoza jest nieuleczalna, więc jest spora szansa że kiedyś takiego dosiądę. I będzie to moje własne wygrzane i wygniecione siodełko. Pozdrawiam.

No, ale nie spotkaliśmy się tu tylko dla przyjemności, więc jadę dalej z opisem.

Charakterystyczne elementy konstrukcyjne ramy, występujące w tym egzemplarzu Wigry 1.
Numer egzemplarza nabity na górze zawiasu, mocowanie pompki za sztycą podsiodłową, blaszka do mocowania nóżki i tylnego błotnika, blaszki do mocowania osłony łańcucha, blaszka do mocowania dynama na lewej goleni widelca, niespolerowana korona widelca (kryta plastikową osłoną), brak blaszki do mocowania tylnego oświetlenia tzw. pchełki (mocowana na zacisk), długość główki ramy 150mm.

                   

---

Dalej. Ogumienie.

Opony Stomil z opisem: STOMIL [20x1,75 47-406] MADE IN POLAND PN GAT.1 ANTILOPE NYLON K-62 Recommended inflation pressure 35 lbs/in2 2.5 ATM.
Dodatkowo opona przednia posiada w kółeczku liczbę 76 wskazującą rok produkcji, natomiast opona tylna posiada liczbę 75.
Opony w egzemplarzu są w stanie wręcz idealnym jak na 48/49 lat. Bieżnik idealny. Brak jakichkolwiek spękań gumy po bokach, tak charakterystycznych dla egzemplarzy zleżałych, stojących bez powietrza. Wewnątrz jednej z opon zachowała się papierowa naklejka (nieczytelna – prawdopodobnie nazwa i cena produktu) oraz biała pieczęć (rozmazana). Dętki to prawdopodobnie jedyny wymieniony w tym rowerze element – nadruk made in China. Pewnie oryginalne PRL-owskie nie trzymały ciśnienia na trenażerze.
Oponki po umyciu zakonserwowane żelem nabłyszczająco-konserwującym firmy …. Jak ktoś chce szczegóły produktu to dawać zapytanie na maila. Dodam że genialny preparat i efekt zastosowania niesamowicie mnie zaskoczył.

                   

Post: #5

Koła.

Obręcze stalowe, malowane. Kolor ni to szary, ni to srebrny. Już na pierwszy rzut oka widać, że z innych partii magazynowych. Na przedniej obręczy lakier jednolity, położony jednak skąpo, cieniutką warstwą, wewnątrz obręcz tylko liźnięta. Tylna za to chyba była topiona w wiadrze z lakierem. Warstwa tak gruba, że powstał nawet efekt „młotkowanej stali”. Wewnątrz obręczy lakier wszędzie. W obu kołach osłony nypli z charakterystycznej pomarszczonej ni to gumy, ni to taśmy.

Ogólnie obręcze w zaskakująco dobrym stanie, bez najmniejszych śladów wewnętrznej korozji (kto robił wiraże w kałużach, ten wie jak wyglądały obręcze wewnątrz w następnym roku). Nawet w miejscach spawów obręczy nie ma śladu rdzy. Na zewnątrz drobne plamki rdzy i rysy – myślę, że do spolerowania, oraz drobne odpryski – do ręcznego retuszu.
Szprychy. Po 28 sztuk na obu kołach. Pójdą do wymiany. Niewielkie ale liczne przebarwienia na ocynku. Polerowanie ryzykowne, bo można go przetrzeć, czego nie będzie widać, a ruda tylko na to czeka. Przednie koło szprychy 188mm, tylne 182mm. Nyple w obu kołach mosiężne, długości 10mm, już po polerce.
Przednie koło na piaście z napisem Z.R – PREDOM – ROMET. Tylna piasta z rometowskim Pegazem oraz rokiem produkcji 75.

Czy ktoś orientuje się jakie oznaczenie lub nazwę posiadał w PRL-u ten szary kolor obręczy?

                   

Post: #6

Na krajowym rynku były przerzutki w piaście w rowerze.Wigry lux a na eksport była nazwa universal. Universal miał przerzutki, wolnobieg lub torpedo. Universal w były też dostępne na krajowym rynku jak z fabryki wyjechał wybrakowany egzemplarz. Te Wigry białe z Legnicy jest ciekawe.

Post: #7

(23-04-2024 23:45:30)zaz napisał(a):  Na krajowym rynku były przerzutki w piaście w rowerze.Wigry lux a na eksport była nazwa universal. Universal miał przerzutki, wolnobieg lub torpedo. Universal w były też dostępne na krajowym rynku jak z fabryki wyjechał wybrakowany egzemplarz. Te Wigry białe z Legnicy jest ciekawe.

Witaj /zaz/.
Właśnie kupiłem Uniwersala z przerzutkami. Potwornie rozklekotany, ale po przeglądzie będzie śmigał. Rama stan dobry, ładny lakier bez odprysków (meksykańska czerwień), przerzutka sprawna. Podobno jest z 89 roku ale nie ma numerów na ramie. Sprzedający mówił, że jego ojciec pracował wtedy w Milicji i kupił go za jakieś specjalne bony, stąd trafił na polski rynek. Zastanawiam się czy nie zrobić go na Wigry 1 Uniwersal 75 (ten rocznik zdaje się też nie miał numerów ramy). Trzeba tylko skrócić główkę ramy, i wymienić widelec na taki z plastikową osłoną. Reszta podzespołów trafi z kanibalizacji innych szrotów. Wiem że to wielce nieortodoksyjne dla niektórych, ale po prostu jak widzę Wigry 1 to mi kolana miękną a inne modele już tak na mnie nie działają. Zrobię go dla siebie na lans po parku.
Pozdrawiam.

---

Siodełko.

Czarne, plastikowe, imitujące skórę, wypełnione gąbką. Z tyłu napis MERTENS. Sztyca chromowana 325mm długości, średnica 28mm. Metalowy szkielet siodełka ze stali nieocynkowanej, malowany srebrzanką. Sprężyny również malowane srebrzanką. Obejma i wewnętrzne podkładki jarzma chromowane, podkładki zewnętrzne, śruba dociskowa oraz śruby sprężyn ocynkowane.

Srebrna farba na szkielecie siodełka oraz sprężynach schodziła pod paznokciem więc bez problemu usunąłem ją stalowym zmywakiem do naczyń. Sprężyny są z jakościowo dobrej stali więc pozostawiłem bez malowania - tylko lekka polerka. Nie powinny rdzewieć. Szkielet siodełka dostał nową warstwę srebrzanki. I siodełko jak ze sklepu...

               

Post: #8

Kierownica.

Klasyczna koza. Długość prostego odcinka wspornika kierownicy 240mm. Całkowita długość wspornika około 330mm. Średnica 21mm. Na środku kierownicy logo Romet. Dzwonek chromowany ze wzorem kwiatka, na przycisku dzwonka logo Romet, mocowany od dołu ocynkowaną obejmą na śrubę. Uchwyty z czarnej gumy, żebrowane, bez napisów. Regulacja kierownicy w główce ramy za pomocą śruby z czarnym motylkiem (identycznym jak regulacja siodełka).

               

Post: #9

Pokaż ten rower to ocenie. A co z tymi z Legnicy ?

Post: #10

(25-04-2024 23:48:37)zaz napisał(a):  Pokaż ten rower to ocenie. A co z tymi z Legnicy ?

Hej /zaz/.
Zajrzyj na: /Po godzinach/Hydepark/universal z 1989 ?

---

Błotniki, osłona łańcucha, osłona korony widelca.

Błotniki aluminiowe, mocowania do piast druciane, z drutu nieocynkowanego malowanego srebrzanką. Błotniki obecnie już po polerce (tarcza filcowa na wiertarce + niebieska pasta polerska w kostce, czas pracy około 45 minut na oba). Farba na mocowaniach, podobnie jak przy siodełku, schodziła sama, więc polerka kuchennym zmywakiem drucianym i nowa farba.

Osłona łańcucha model biały, od wewnątrz oznaczenie PP (prawdopodobnie polipropylen). Od wewnętrznej strony osłony niewielkie zarysowania od łańcucha, świadczące o niezbyt intensywnej eksploatacji roweru.

Osłona korony widelca w wersji białej.

                   

Post: #11

Ładnie ci wychodzi ta polerka..

Post: #12

Oświetlenie.

Dynamo w korpusie aluminiowym, mocowane do uchwytu na lewej goleni widelca. Chromowana blaszka osłony mechanizmu obrotowego dynama. W spodniej części dynama wykonanej z czarnego tworzywa logo rometowskie oraz opis ROMET 6V 3,3W.

Lampka przednia jasno-szara, mocowana poprzez obrotowy uchwyt do korony widelca. W spodniej części lampki logo rometowskie. Przewód elektryczny w osłonie z białej plecionki długości około 33cm. Żarówka z opisem R6V 2.7W IV75.

Lampka boczna jasno szara, z czerwonym kloszem, mocowana ocynkowaną obejmą stalową do lewego trójkąta ramy. Przewód elektryczny w białej jednolitej osłonie, długości około 165 cm. Żarówka z opisem R6V 0.8W IV75.

                   

Post: #13

P.S
Dopiero na zdjęciu żarówek w przybliżeniu zobaczyłem, że moc tej małej to nie 0,8 a 0,6W. I to by się w sumie zgadzało, bo 2,7 plus 0,6 daje 3,3, czyli tyle ile moc dynamo.

Post: #14

Napęd.

Korby i przednia zębatka chromowane. Na wewnętrznej części zębatki rometowskie logo oraz sygnatura Z46 oznaczającą ilość zębów. Łańcuch z rometowskim logo, długości 116 cm, plus element zapinający. Tylna zębatka również z rometowskim logo oraz wybitą liczbą 16, także oznaczającą ilość zębów. Tylna zębatka zintegrowana z piastą typu torpedo. O budowie torpedo nie będę pisał, jest o tym wiele wątków. Wrzuciłem jedynie zdjęcia rozebranego oraz oczyszczonego torpedo, z zachowaniem kolejności składania od lewej do prawej. Na zdjęciu rozebranego torpedo widać fabryczne ilości smaru na wszystkich elementach, jak widać nie za dużo, ale wszystko dokładnie posmarowane.

                   

---

Niestety nie zmieściłem się w 15 minutach na edycję, więc kolejny dodatek. Na zdjęciu rozebranego torpedo widać fabryczne ilości smaru na wszystkich elementach, jak widać nie za dużo, ale wszystko dokładnie posmarowane.

       

Post: #15

Kolejny element. Pedały.

Są na tyle ciekawe, że opiszę je osobno. Pomimo, że przekopałem setki zdjęć w internecie, nie znalazłem żadnej fotografii przedstawiającej pedały tego typu. O ile pełne, gumowe pedały występują w starszych modelach Rometów, to jednak te mają kształt, którego nigdzie wcześniej nie spotkałem.

Rower służył przez większość swego życia jako trenażer i nie był intensywnie eksploatowany, więc pedały zachowały się świetnie. Guma nie jest powycierana, żebrowanie powierzchni zachowane, doskonale widoczne wszelkie niedoskonałości odlewów. Odblaski montowane na wcisk, bez najmniejszych zarysowań, w kolorze pomarańczowym. Ośki chromowane, z oznaczeniami L,R. Łożyska czyste, bez piasku, bez luzów. Po lekkim naoliwieniu słychać i czuć, że pracują jak należy.