Post: #116

Pora na przygodę!
To było 2 września po południu. Jechałem sobie Flamingiem do dziadków i po drodze dzwoniła do mnie mama mówiąc mi, że jedzie z siostrą do sklepu do miasta i kazała mi wrócić do domu. Mimo tego pojechałem na działkę do dziadków. Babci, dziadka i psa nie zastałem, więc wracałem do domu. Przejeżdżałem koło Hotel Chynów koło stacji paliw i usłyszałem młodych ludzi krzyczących: "Wigry, Wigry, Wigry!". Jest taka piosenka o tym tytule. Zajechałem na chwile i jacyś chłopacy prosili mnie, żebym dał im się przejechać na rowerze. Odmawiałem, ponieważ obawiałem się, że mi zepsują i nie będę miał czym wrócić do domu. Jednak proponował mi sprzedaż roweru. Również odmówiłem. Nie chciałem wplątać się w większe bagno tj. spożywanie z nieznajomymi alkoholu wysokoprocentowego (nie piję, bo nie znoszę smaku i zapachu). Ci ludzie mogli mieć w tym hotelu jakąś imprezę, np. poprawiny lub chrzciny. Byłem proszony o ... pożyczenie roweru do zdjęć. Zgodziłem się. Do zdjęć z moim Flamingiem pozowała znajoma tych chłopaków. Dziewczyna ta była na oko w moim wieku lub podobnym, miała wytatuowane ramiona chyba w róże, okulary przeciwsłoneczne, jasne dłuższe włosy, nosiła bluzkę na ramiączkach, spódnicę i buty na obcasach z odkrytymi palcami u stóp. Młoda kobieta była świadoma, że takie rowery jak mój są oldskulowe i kultowe oraz są na topie. Zauważyła, że mój rower tak naoliwiony, że lekko chodzi. Nie smarujesz - nie jedziesz. Zanim odjeżdżałem, ta nieznajoma dziewczyna ... pocałowała mnie w ... policzek. I to z powodu mojego Flaminga.

PS. Zazwyczaj nie przykuwam uwagi przechodniów moim rowerem. Dla wielu przeciętnych ludzi Flaming tak samo jak każdy inny rower służy do jazdy i nie stanowi nic nadzwyczajnego.