Post: #1

Fabryka Samochodów Ciężarowych "Star" -zakłady motoryzacyjne specjalizujące się w produkcji lekkich i średnich samochodów ciężarowych, istniejące do początku lat 90. XX wieku.
Historia
Zakłady powstały w 1948 roku na bazie Zakładów Mechanicznych w Starachowicach założonych w 1920 roku, produkujących w okresie międzywojennym armaty oraz ramy do samochodów wytwarzanych przez firmę Lilpop, Rau i Lewestein w Warszawie, otrzymały nazwę Fabryka Samochodów Ciężarowych im. Feliksa Dzierżyńskiego i mieściły się w Starachowicach. Były tam produkowane samochody ciężarowe marki "Star". Po strajku okupacyjnym w 1991 roku zakłady zostały przekształcone w spółkę o nazwie Zakłady Starachowickie STAR S.A.. W połowie lat 90. kontrolę nad firmą przejęła spółka "Sobiesław Zasada Centrum S.A.". Próbowała ona bez sukcesu stworzyć polski koncern specjalizujący się w produkcji samochodów użytkowych. W późniejszym okresie przedsiębiorstwo zostało podzielone na dwie spółki – STAR Trucks Sp. z o.o. i "Inwest STAR" S.A. Pod koniec 1999 roku głównym udziałowcem spółki "STAR TRUCKS" została niemiecka grupa MAN AG. Po tym przejęciu przez kilka lat dawna fabryka "Star" dalej produkowała ciężarówki. Najpierw własnej konstrukcji, potem modele z dużym udziałem części koncernu MAN, takich jak kabiny kierowcy i silniki.
W dniu 1 sierpnia 2003 roku doszło do połączenia firm "MAN STAR Trucks Sp. z o.o." oraz "MAN Bus Polska Sp. z o.o.". W ten sposób powstała firma MAN STAR Trucks & Busses Sp. z o.o. z siedzibą w Sadach koło Poznania. W tym samym roku w Starachowicach uruchomiono produkcję szkieletów nadwozi i komponentów autobusowych dla zakładów w Sadach i w Salzgitter. W 2004 r. zakład w Starachowicach otrzymał certyfikat ISO 9001-2000.
Poziom produkcji ciężarówek wciąż spadał, sięgając w końcowym okresie kilkaset sztuk rocznie, dlatego w 2004 roku przeniesiono ją do zakładów MAN w Austrii w Grazu (były Steyr Daimler Puch AG). W Starachowicach pozostała jedynie niewielka produkcja terenowych ciężarówek dla wojska i różnych służb (np. leśników).
W 2006 roku zakończono definitywnie produkcję samochodów ciężarowych. Zakład w Starachowicach produkuje obecnie szkielety autobusów oraz komponenty autobusów i ciężarówek grupy MAN. Przykładowo wkrótce po przejęciu Stara przez MAN-a uruchomiono produkcję wiązek kabli instalacji elektrycznej.
Marka "Star" była wykorzystywana przy sprzedaży na rynku polskim ciężarówek produkowanych w Grazu w zakładzie Steyr należącym do MAN AG.
W dniu 9 stycznia 2009 roku firma "MAN Star Trucks & Buses "wyeliminowała z nazwy markę "Star" i od tego momentu nazywa się "MAN Bus Sp. z o.o.". Oznacza to praktycznie koniec historii marki "Star".
Ciężarówki "Star" przez kilka lat były eksportowane do państw Bloku wschodniego a także Egiptu, Jemenu, Tajlandii.
W czasie istnienia zakładu wyprodukowano łącznie 631,5 tys. ciężarówek "Star".
Star N52
polski autobus, produkowany w latach 1952-1957 w Sanoku, na podwoziach ciężarówek Star 20. Poprzedzony prototypami Star N50 i Star N51.Po zakończeniu prac konstrukcyjnych i badawczych samochodu ciężarowego Star 20, w łódzkim oddziale Centralnego Biura Technicznego Przemysłu Motoryzacyjnego przystąpiono do opracowywania pojazdów pochodnych. Pierwszym pojazdem, jaki powstał na podstawie zespołów Stara był autobus międzymiastowy średniej wielkości. Konstrukcję podwozia opracowano pod kierunkiem inż. Jerzego Wernera, natomiast nadwozie mieszczące 30 pasażerów opracował zespół kierowany przez inż. Stanisława Panczakiewicza. Budowę prototypu ukończono w 1951 roku. Otrzymał on nazwę Star N50. Był to pierwszy powojenny autobus całkowicie polskiej konstrukcji.
Do napędu użyto czterosuwowego silnika typu S42 pochodzącego z samochodu ciężarowego Star 20. Ta 6-cylindrowa jednostka osiągając moc 62,5 kW przy 2800 obr./min umieszczona była wzdłużnie nad przednią osią pojazdu. W układzie napędowym autobusu również wykorzystano zespoły Stara, a mianowicie jednotarczowe sprzęgło półodśrodkowe oraz niezsynchronizowaną skrzynię biegów o 4 przełożeniach. Z uwagi na znaczne zwiększenie rozstawu osi zastosowano dzielony wał napędowy z łożyskiem pośrednim. W tylnym moście napędowym zastosowano stożkową przekładnię główną o przełożeniu zwiększonym do 6,57. Konstrukcję nośną stanowiła rama podłużnicowa. Sztywna oś przednia oraz tylny most napędowy zawieszone były na podłużnych półeliptycznych resorach piórowych. Koła wyposażono w ogumienie o wymiarach 8.25 - 20". Układ kierowniczy oraz główne elementy układu hamulcowego wraz z podciśnieniowym mechanizmem wspomagającym pochodziły z samochodu Star 20. Nadwozie wagonowe o konstrukcji szkieletowej miało przyjemną sylwetkę. Szkielet spawany był z profili stalowych. Poszycie zewnętrzne wykonano z blachy stalowej, a wewnętrzne z płyt pilśniowych i sklejki. Pojazd przeznaczony był do przewozu 30 pasażerów. Przy rozstawie osi równym 4500 mm długość autobusu wynosiła 8400 mm, a masa własna ok. 5500 kg.
W grudniu 1951 roku odbył się rajd kwalifikacyjny Stara N50. Nie zdecydowano się jednak na podjęcie produkcji, przystąpiono natomiast do prac nad dalszym doskonaleniem tej konstrukcji. W rok później (po kolejnej reorganizacji CBTPMot i zmianie nazwy na Biuro Konstrukcyjne Przemysłu Motoryzacyjnego) powstał prototyp nowego autobusu oznaczonego symbolem Star N51. Wykorzystano dotychczasowe ramowe podwozie, natomiast zmieniono kształt i konstrukcję nadwozia. Zastosowano szkielet drewniano-metalowy, do którego mocowano elementy poszycia zewnętrznego i wewnętrznego. Wnętrze pojazdu było przedzielone ścianką działową na dwie części. W przedniej części, przeznaczonej dla pasażerów, umieszczono fotele dla 18 osób, natomiast część tylna służyła do przewozu towarów. W tylnej ścianie autobusu umieszczono dwuskrzydłowe drzwi, które ułatwiały załadunek towarów.
Kolejnym modelem autobusu opracowanym przez BKPMot był Star N52, zmodernizowana wersja Stara N51. Zrezygnowano ze stosowania ścianki działowej, umieszczając we wnętrzu fotele dla 31 pasażerów. Sylwetka autobusu nie uległa zmianie, natomiast usprawniono niektóre podzespoły, jak np. ogrzewanie. Ten model autobusu został zatwierdzony do produkcji seryjnej. Na producenta wyznaczono Sanocką Fabrykę Wagonów, która od lat specjalizowała się w budowie różnego rodzaju nadwozi. Serię informacyjną 20 sztuk tych autobusów wykonano w 1952 roku, a od początku roku 1953 rozpoczęto produkcję seryjną. Duży udział prac ręcznych ograniczał wielkość produkcji, a zapotrzebowanie na autobusy było wtedy dwukrotnie wyższe od krajowych możliwości produkcyjnych. Ponadto Stary N52 okazały się zbyt małe jak na ówczesne potrzeby przewozowe. Wobec braku krajowych zespołów podwoziowych o większej nośności powiększenie liczby miejsc w autobusie można było uzyskać tylko kosztem zmniejszenia masy własnej pojazdu, przy jednoczesnym powiększeniu jego wymiarów. Doprowadziło to do skonstruowania samonośnych autobusów San.
Star 20
Star 20 – polski samochód ciężarowy średniej ładowności produkowany w latach 1948-1957 przez Fabrykę Samochodów Ciężarowych Star w Starachowicach. Decyzja o rozpoczęciu produkcji nowej polskiej ciężarówki, potrzebnej do prac przy odbudowie kraju, zapadła na najwyższym szczeblu państwowym w kwietniu 1946 roku. Już w 1947 roku ówczesne Centralne Biuro Badań i Konstrukcji Przemysłu Motoryzacyjnego nr 5 (CKB-5) w Łodzi opracowało szczegółową dokumentację techniczną pojazdu. Wyniki łódzkiego biura przekazane zostały pod koniec tego samego roku do Biura Technicznego starachowickich zakładów. Opracowanie jednostki napędowej powierzone zostało Zakładom Doświadczalnym Przemysłu Motoryzacyjnego w Ursusie. Natomiast kabina pojazdu skonstruowana została przez kieleckie Zakłady Wyrobów Metalowych "SHL" S.A.. Zespół konstruktorów, opracowujący nowy pojazd złożony był w większości z byłych pracowników Państwowych Zakładów Inżynierii, którzy w latach 30. uczestniczyli w pracach nad serią samochodów ciężarowych PZInż 703, 713 i 723.
Dalszy rozwój konstrukcji prowadzony był w Starachowicach i doprowadził do powstania pierwszych prototypowych egzemplarzy Stara 20 w 1948 roku. 15 grudnia 1948 roku pierwsze pięć egzemplarzy produkcyjnych tego modelu zaprezentowane zostało w czasie kongresu zjednoczeniowego PPS i PPR, który odbył się Warszawie w budynku Politechniki Warszawskiej.
W roku 1948 rozpoczęto seryjną produkcję tego modelu, która w pierwszym roku produkcji wyniosła 10 sztuk (według innych źródeł 20 szt.) i stopniowo rosła osiągając w 1949 roku poziom 245 szt., w 1950 – 782 szt., 1951 – 2568 szt., 1952 – 4253 szt., 1953 – 6968 szt., 1954 – 7579 szt., 1955 – 7543 szt., 1956 – 7700 szt., 1957 – 5978 szt. (dane dla ostatniego roku produkcji mogą obejmować pewną liczbę następcy, czyli modelu Star 21).
Nadwozie Stara 20 osadzone zostało na podłużnicowej ramie spawanej wykonanej z blachy tłoczonej. W układzie jezdnym zastosowano przednią sztywną oś zawieszoną na półeliptycznych resorach piórowych. Z tyłu zastosowano most napędowy zawieszony na półeliptycznych resorach piórowych, dodatkowo wspartych przez pomocnicze resory piórowe. W pojeździe tym zamontowano importowaną przekładnię kierowniczą firmy FIAT-Mammano. Do napędu ciężarówki przewidziano polski 6-cylindrowy rzędowy silnik benzynowy typu S42 o pojemności 4188 cm³ i maksymalnej mocy 62,5 kW (85 KM). Jednostka ta zblokowana została z 4-biegowa manualną, niesynchronizowaną skrzynią biegów. Star 20 standardowo wyposażany był w kabinę wagonową typu N20 produkowaną przez zakłady SHL z Kielc. W 1952 roku ze względu na duży popyt na ten samochód oraz niemożność zaspokojenia przez SHL potrzeb zakładu produkcyjnego na kabiny rozpoczęto w FSC produkcję tańszych oraz znacznie prostszych kabin typu N23. Od tego momentu Star 20 mógł być wyposażany w tańszą kabinę N23 lub droższą i bardziej komfortową N20.
W 1949 roku przystąpiono do prac na pierwszą odmianą samochodu Star 20, którą był ciągnik siodłowy Star C60. Model ten w 1950 roku miał swoją premierę na Międzynarodowych Targach Poznańskich. Do produkcji seryjnej ta wersja nadwoziowa skierowana została w 1952 roku. Model C60 powstał na skróconym podwoziu odmiany skrzyniowej, w stosunku do której zmniejszono o 50 cm rozstaw osi. Star C60 przewidziany był do pracy z jednoosiową naczepą typu D60 produkowaną przez ówczesną Sanocką Fabrykę Wagonów "Sanowag".
W 1953 roku rozpoczęto produkcję na bazie podwozia ciągnika siodłowego Star C60, tylno zsypowego samochodu wyładowczego Star W14. Produkcja tego modelu odbywała się przy udziale ZNTK w Oławie, który był producentem skrzyni wyładowczej oraz hydraulicznego mechanizmu zsypowego.
Na podwoziu modelu Star 20 i jego pochodnych montowano różne wersje zabudów jak np. nadwozia furgonowe przystosowane do przewozu 25 osób typu N-424, znane pod nazwą Stonka, produkowane od 1954 roku przez ówczesne Zakłady Budowy Nadwozi Samochodowych oraz jego odmianę przystosowaną do przewozu ładunków o oznaczeniu N-103 Furgon. W latach 1952-1953 w Sanoku powstawały nadwozia pożarnicze typu N71 oraz N72, korzystające z zewnętrznych źródeł środka gaśniczego. W późniejszym okresie produkowano nadwozia typu N74 i N75 wyposażone we własny zbiornik wodny. Kolejnym rodzajem zabudowy był montowany od 1953 roku żuraw samochodowy HP-3, wykorzystywany w branży budowlanej.
Elementy jezdne, napędowe oraz zmodyfikowane podwozie ciężarówki Star 20 posłużyły do budowy prototypowych polskich autobusów Star N50, N51 oraz ich produkcyjnej odmiany o oznaczeniu N52. W 1955 roku zaprezentowano prototypowy autobus Star Jot 55, w którym również zastosowano szereg rozwiązań technicznych ze Stara 20.
Wadami samochodu Star 20 (usuniętymi w późniejszych modelach tej serii) było:
mały rozstaw osi (co ograniczało stateczność, szczególnie wozów gaśniczych na drogach polnych lub wyboistych)
zbyt mała ilość biegów w przód (co było powodem dość słabej dynamiki podczas jazdy z pełnym obciążeniem)
brak wersji samochodu z silnikiem wysokoprężnym co ograniczyłoby zużycie paliwa.
Pomimo tych wad samochód Star 20 swymi cechami trakcyjnymi oraz możliwościami przewozowymi stanowił duży sukces konstrukcyjny, a ogólna ocena stawiała go w czołówce średnich samochodów ciężarowych przełomu lat czterdziestych ówczesnego Bloku Wschodniego.
Star 21
polski samochód ciężarowy średniej ładowności produkowany w latach 1957-1960 przez Fabrykę Samochodów Ciężarowych Star w Starachowicach.W trakcie wieloletniej eksploatacji samochodów ciężarowych Star 20, ujawnione zostały wady oraz niedoskonałości tej konstrukcji, które przyczyniały się utrudnień w eksploatacji oraz niemożności zaspokojenia przez ten model potrzeb jego użytkowników. W wyniku prac Biura Konstrukcyjnego Przemysłu Motoryzacyjnego w Warszawie w 1956 roku skonstruowano prototyp średniego samochodu ciężarowego Star 25 o ładowności 4000 kg. Jednak brak możliwości technicznych oraz finansowych oraz przedłużające się prace nad jednostką napędową o lepszych parametrach, jak i konieczność szybkiego zastąpienia Stara 20, doprowadziły do rozpoczęcia w lipcu 1957 roku produkcji seryjnej samochodu Star 21, w którym zastosowano jedynie pewną cześć zmodernizowanych elementów z prototypu opracowanego w 1956 roku.
Do napędu nowego, zmodernizowanego modelu zastosowano znany z modelu Star 20, 6-cylindrowy, rzędowy silnik benzynowy typu S42, o pojemności 4188 cm³ i mocy maksymalnej 62,5 kW (85 KM). Jednostka napędowa zblokowana została z nową 5-biegową manualną, niesynchronizowaną skrzynią biegów. W układzie przeniesienia napędu dokonano modernizacji przekładni głównej poprzez zmniejszenie jej przełożenia, dzięki czemu zmniejszono zużycie paliwa oraz poprawiono osiągi pojazdu w stosunku do poprzedniego modelu. W układzie jezdnym wzmocniono mocowanie resorów oraz zastosowano hydrauliczne amortyzatory ramieniowe w przednim zawieszeniu. Zmiany wprowadzone w układzie jezdnym przyczyniły się do zwiększenia ładowności Stara 21 do 4000 kg.
Star 21 wyposażany był w kabinę wagonową typu N20 produkowaną przez zakłady SHL z Kielc lub prostszą, tańszą i mniej komfortową kabinę typu N23, produkowaną przez FSC.
Wraz z standardową odmianą modelu Star 21 rozpoczęto produkcję ciągnika siodłowego Star C21, przystosowanego do pracy w zestawie z jednoosiową naczepą typu D60 produkowaną przez ówczesną Sanocką Fabrykę Wagonów "Sanowag", a później przez Zakłady Budowy Nadwozi Samochodowych w Kożuchowie. Kolejną wersją wprowadzoną do produkcji był tylno zsypowy samochód wyładowczy Star W21. Produkcja tego modelu odbywała się przy udziale ZNTK w Oławie, który był producentem skrzyni wyładowczej oraz hydraulicznego mechanizmu zsypowego.
Zasadniczą wadą modelu Star 21 był mały rozstaw osi, co przy posiadanej ładowności było powodem małej stateczności podczas jazdy na nierównych drogach i co było szczególnie dokuczliwe w samochodach z nadwoziem pożarniczym. Produkcja modelu Star 21 i jego odmian zakończona została w 1960 roku, po rozpoczęciu produkcji samochodu Star 25.
Star 25
W 1956 roku zaprezentowano prototyp samochodu ciężarowego Star 25, który był rezultatem wieloletnich prac konstrukcyjnych prowadzonych w Biurze Konstrukcji Przemysłu Motoryzacyjnego w Warszawie, mających na celu opracowanie następcy dla produkowanego od 1948 roku modelu Star 20. W prototypie tym zastosowano nową dwuosobową, kabinę wagonową typu K26. W stosunku do standardowych kabin N20 i N23 nowy typ charakteryzował się lepszą izolacją akustyczną oraz termiczną, wydajniejszym ogrzewaniem oraz lepszą widocznością z miejsca kierowcy. Do napędu pojazdu zastosowano prototypowy 6-cylindrowy, rzędowy silnik benzynowy typu S470, o pojemności 4196 cm³ i mocy maksymalnej 69,8 kW (95 KM). Jednostka napędowa zblokowana została z 5-biegową manualną, niezsynchronizowaną skrzynią biegów. Ładowność prototypowego Stara 25 zwiększona została do 4000 kg, dzięki wzmocnieniu mocowania resorów oraz zastosowaniu dwóch amortyzatorów ramieniowych w przednim zawieszeniu. Brak możliwości technicznych oraz finansowych, jak i konieczność szybkiego zastąpienia Stara 20, doprowadziły do rozpoczęcia w lipcu 1957 roku produkcji seryjnej samochodu Star 21, w którym zastosowano jedynie pewną cześć zmodernizowanych elementów z prototypu opracowanego w 1956 roku.
Produkcję seryjną Stara 25 rozpoczęto w 1960 roku. Nadwozie pojazdu osadzone zostało na podłużnicowej ramie spawanej wykonanej z blachy tłoczonej. W układzie jezdnym zastosowano przednią oś sztywną zawieszoną na półeliptycznych resorach piórowych oraz dwóch hydraulicznych amortyzatorach ramieniowych. Z tyłu zastosowano most napędowy zawieszony na półeliptycznych resorach piórowych, dodatkowo wspartych przez pomocnicze resory piórowe. W układzie hamulcowym zastosowano nową pompę o zwiększonej wydajności. Do napędu Stara 25 zastosowano polski, 6-cylindrowy, rzędowy silnik benzynowy typu S472, o pojemności 4196 cm³ i mocy maksymalnej 69,8 kW (95 KM). Jednostka napędowa zblokowana została z 5-biegową manualną, niezsynchronizowaną skrzynią biegów.
Star 25 wyposażany był w kabinę wagonową typu N20 produkowaną przez zakłady SHL z Kielc lub prostszą, tańszą i mniej komfortową kabinę typu N23, produkowaną przez FSC. Kabiny te przeszły niewielkie zmiany polegające na zastosowaniu kierunkowskazów świetlnych w miejsce ramieniowych oraz centralnego silnika wycieraczek. Z przyczyn finansowych oraz technicznych nie zdecydowano się zastosowanie kabin typu K26 skonstruowanych w 1956 roku.
Wraz z standardową odmianą modelu Star 25 rozpoczęto produkcję, ciągnika siodłowego Star C25, przystosowanego do pracy w zestawie z jednoosiową naczepą skrzyniową typu D60 lub naczepą furgonową typu D40, które produkowane były przez Zakłady Budowy Nadwozi Samochodowych w Kożuchowie. Kolejną wersją wprowadzoną do produkcji był tylno zsypowy samochód wyładowczy Star W25. Produkcja tego modelu odbywała się przy udziale ZNTK w Oławie, który był producentem skrzyni wyładowczej oraz hydraulicznego mechanizmu zsypowego. Konstrukcja modeli C25 i W25 oparta była na skróconym podwoziu odmiany skrzyniowej, w stosunku do którego zmniejszono o 50 cm rozstaw osi. W celu zapewniania możliwości przewozów ładunków o dużych gabarytach, wprowadzono do oferty model Star 25L. Pojazd ten posiadał wydłużoną ramę, dzięki czemu rozstaw osi zwiększony został do 3850 mm. Przedłużone podwozie wykorzystywane było również w przeznaczonym pod zabudowy strażackie modelu Star A25P.
W 1961 roku do produkcji wprowadzony został model Star 25 Tropic, dostosowany do warunków klimatycznych krajów afrykańskich. W stosunku do modelu standardowego zastosowano kabinę o zmienionym kształcie dachu. Do napędu wersji Tropic zastosowano silnik typu S473, który stanowił odmianę silnika S472 o zmniejszonym stopniu sprężania oraz mocy maksymalnej do 64,3 kW (87,5 KM).
W 1964 roku przeprowadzono modernizację tego modelu. W zmodernizowanym pojeździe o oznaczeniu Star 25M1 zastosowano nadciśnieniowy układ wspomagania hamulców oraz zawór sterujący układem hamulcowym przyczepy. Do napędu wykorzystano 6-cylindrowy, rzędowy silnik benzynowy typu S474, o pojemności 4196 cm³ i mocy maksymalnej 77,2 kW (105 KM). Jednostka napędowa zblokowana została z 5-biegową niezsynchronizowaną skrzynią biegów. Zmodernizowany pojazd wyposażany był wyłącznie w kabinę typu N20.1 zapewniającą lepsze warunki pracy kierowcy.
Na podwoziu modelu Star 25 i jego pochodnych montowano różne wersje zabudów jak np. nadwozia furgonowe typu N-94 do przewozu ładunków, śmieciarki SM-2 Bajadera i SM-4, piaskarki PS-5, żurawie samochodowe Ż-3 oraz betoniarki MSH-2, wykorzystywane w branży budowlanej. Od 1960 roku na podwoziu modelu A25P w Jelczańskich Zakładach Samochodowych produkowane były nadwozia pożarnicze N751 wyposażone w motopompę M800E oraz N761 z autopompą A1600.
Elementy jezdne i napędowe modelu Star 25 zastosowane zostały w produkowanych w latach 1961-1967 przez Sanocką Fabrykę Autobusów, autobusach San H25A i San H25B.
Star 27
W pierwszej połowie lat 50. w Biurze Konstrukcyjnym Przemysłu Motoryzacyjnego w Warszawie rozpoczęto prace konstrukcyjne nad silnikiem wysokoprężnym, który miał być zastosowany w nowym modelach samochodów ciężarowych FSC Star. Prace nad nową jednostką wysokoprężną rozpoczęte zostały ze względu, na konieczność zmniejszenia kosztów eksploatacji ciężarówek produkowanych w Starachowicach. Według pierwotnych założeń nowe silniki miały charakteryzować się podobną do jednostek benzynowych S42 i S472 wielkością oraz masą, tak aby w pojazdach z silnikami diesla możliwe było zastosowanie tych samych elementów jezdnych co w wersjach z silnikami benzynowymi. W 1958 roku rozpoczęto testy drogowe ciężarówek Star 21 wyposażonych w prototypowe silniki wysokoprężne S53.
Produkcję seryjną Stara 27 rozpoczęto w lipcu 1962 roku. Nadwozie pojazdu osadzone zostało na podłużnicowej ramie spawanej wykonanej z blachy tłoczonej. W układzie jezdnym zastosowano przednią oś sztywną zawieszoną na półeliptycznych resorach piórowych oraz dwóch hydraulicznych amortyzatorach ramieniowych. Z tyłu zastosowano most napędowy zawieszony na półeliptycznych resorach piórowych, dodatkowo wspartych przez pomocnicze resory piórowe. W układzie hamulcowym zastosowano nową pompę o zwiększonej wydajności. Do napędu Stara 27 zastosowano polski, 6-cylindrowy, rzędowy silnik wysokoprężny typu S53, o pojemności skokowej 5650 cm³ i mocy maksymalnej 73,6 kW (100 KM). Jednostka napędowa zblokowana została z 5-biegową manualną, niezsynchronizowaną skrzynią biegów. W stosunku do modelu Star 25 w Starze 27 zastosowano nadciśnieniowy system wspomagania hamulców, drugi akumulator oraz mocniejszy rozrusznik.
Star 27 wyposażany był wyłącznie w kabinę wagonową typu N20 produkowaną przez zakłady SHL z Kielc. Od 1964 roku stosowane były zmodernizowane kabiny typu N20.1, w których wzmocniono punkty mocowania do ramy pojazdu oraz poprawiono izolację termiczną i akustyczną.
Wraz z standardową odmianą modelu Star 27 rozpoczęto produkcję, ciągnika siodłowego Star C27, przystosowanego do pracy w zestawie z jednoosiową naczepą skrzyniową typu D60 lub naczepą furgonową typu D40, które produkowane były przez Zakłady Budowy Nadwozi Samochodowych w Kożuchowie. W celu zapewniania możliwości przewozów ładunków o dużych gabarytach, wprowadzono do oferty model Star 27L. Pojazd ten posiadał wydłużoną ramę, dzięki czemu rozstaw osi zwiększony został do 3850 mm.
Elementy jezdne i napędowe modelu Star 27 zastosowane zostały w produkowanych w latach 1964-1967 przez Sanocką Fabrykę Autobusów, autobusach San H27A i San H27B.
Star 28/29
Star 28 i Star 29 - samochody ciężarowe stanowiące konstrukcję przejściową pomiędzy poprzednimi modelami (Star 25 i jego odmiana z silnikiem wysokoprężnym - Star 27), a modelem docelowym jakim był Star 200. Star 28 był napędzany silnikiem wysokoprężnym, natomiast Star 29 posiadał silnik benzynowy i był ostatnim modelem z tego rodzaju jednostką napędową, produkowanym przez starachowicką fabrykę.tary 28 i 29 wprowadzono do produkcji w 1968 roku. Od Starów 200 różniły się głównie ładownością. W ich konstrukcji wykorzystano wiele zmodernizowanych elementów ze Starów 25 i 27. Wśród najważniejszych były: silnik o powiększonej mocy, skrzynia biegów o wzmocnionych kołach zębatych oraz wzmocniony most tylny. Wszystkie pozostałe podzespoły pochodziły z projektowanego i przygotowywanego do produkcji Stara 200. Stare elementy konstrukcyjne były stopniowo usuwane, aż do osiągnięcia 100% udziału części Stara 200, czyli przekształcenia w nowy model.
Główną przyczyną powstania samochodów tej serii były przedłużające się prace konstrukcyjne nad silnikiem wysokoprężnym z wtryskiem bezpośrednim S359 o mocy 150 KM.
W Starach 28/29 zastosowano silniki:
wysokoprężny typu S530A1[1] o mocy 100 KM w modelu Star 28,
benzynowy typu S47A[2] o mocy 105 KM w modelu Star 29.
Oba modele są przeznaczone do transportu po drogach o nawierzchni ulepszonej. Pozostałe zespoły napędowe, układ hamulcowy, układ kierowniczy oba samochody mają identyczne. Samochody Star 28 i Star 29 mają kabinę opracowaną we współpracy z francuską firmą Chausson, która zapewnia kierowcy bardzo wygodne warunki pracy - wygodne, anatomiczne siedzenia z możliwością regulacji, ogrzewanie, wentylacja, regulowanie położenia koła kierowniczego, możliwość zainstalowania radia i umywalki, zbliżyły samochody Star 28 i Star 29 do standardów europejskich. Oprócz podstawowych modeli Star 28 i Star 29 produkowane były jeszcze:
ciągnik siodłowy Star C28,
podwozie pod żuraw Star Ż28 lub urządzenia specjalne,
podwozie BW 28 pod wywrotkę,
podwozie pod furgony specjalne.
Wady samochodu wiązały się z brakiem wspomagania w układzie kierowniczym (co czyniło pracę kierowcy męczącą - szczególnie podczas manewrowania), sporych sił wymagało użycie sprzęgła i hamulca. Zastosowano także niecałkowicie synchronizowaną skrzynię biegów. Należy jednak podkreślić, że cechy takie miała zdecydowana większość samochodów ciężarowych ówcześnie jeżdżących po drogach w Polsce.
Star 66
polski terenowy samochód ciężarowy o ładowności 4,5 tony produkowany w latach 1958-1965 przez FSC Star.W 1952 roku Państwowa Komisja Planowania Gospodarki oraz Zarząd Główny Planowania Uzbrojenia i Techniki Wojennej zorganizowały konkurs na opracowanie dokumentacji technicznej terenowego samochodu ciężarowego średniej ładowności. Według kryteriów konkursu w projektach należało wykorzystać jak najwięcej podzespołów samochodów ciężarowych Star 20 i Lublin 51. Pierwsze rezultaty prac zostały przedstawione w czerwcu 1952 roku przez Biuro Konstrukcji Przemysłu Motoryzacyjnego z Warszawy oraz jego łódzki oddział. Po zatwierdzeniu zaprezentowanych projektów przez komisję konkursową, w 1953 roku zbudowano po dwa prototypy dwuosiowego modelu Star 44 oraz trzyosiowego Star 66.
Konstrukcja prototypowego Stara 44 osadzona została na podłużnicowej ramie spawanej wykonanej z blachy tłoczonej. W układzie jezdnym zastosowano przedni oraz tylny sztywny most napędowy zawieszony na półeliptycznych resorach piórowych. Tylny most napędowy wyposażony zostały w sterowaną mechanicznie blokadę mechanizmu różnicowego. Do napędu zastosowano prototypowy, 6-cylindrowy, rzędowy silnik benzynowy typu S44, o pojemności skokowej 4680 cm³ i mocy maksymalnej 63 kW (85,7 KM). Silnik współpracował z 5-biegową manualną, niezsynchronizowaną skrzynią biegów z modelu Star 20. Skrzynia przekładniowa zblokowana była z reduktorem o dwóch przełożeniach.
Nadwozie drugiego modelu, jakim był prototypu trzyosiowego Stara 66 osadzone zostało na podłużnicowej ramie spawanej wykonanej z blachy tłoczonej. Układ jezdny stanowił przedni sztywny most napędowy zawieszony na półeliptycznych resorach piórowych, oraz środkowy i tylny most napędowy, każdy zawieszony na dwóch odwróconych półeliptycznych resorach piórowych oraz sześciu drążkach reakcyjnych. Środkowy oraz tylny most napędowy wyposażony został w mechaniczną blokadę mechanizmu różnicowego. Do napędu zastosowano prototypowy, 6-cylindrowy, rzędowy silnik benzynowy typu S46, o pojemności skokowej 4680 cm³ i mocy maksymalnej 75,5 kW (102,5 KM). 5-biegowa manualna, niezsynchronizowana skrzynia biegów zblokowana była z 2-biegowym reduktorem.
Po przeprowadzeniu badań drogowych prototypów w 1954 roku, zdecydowano o niekontynuowaniu dalszych prac na modelem Star 44 i skupieniu się wyłącznie na rozwoju konstrukcji Stara 66. Przyczyną podjęcie takiej decyzji był brak możliwości równoczesnej produkcji dwóch modeli, spowodowanej ówczesnymi ograniczeniami technicznymi oraz finansowymi polskiego przemysłu motoryzacyjnego. W tym samym roku zbudowano kolejne zmodernizowane prototypy tego pojazdu, które testowane były przez wojsko do 1955 roku. Po wydaniu pozytywnej opinii przez komisję Ministerstwa Obrony Narodowej, w styczniu 1956 roku zatwierdzono dokumentację techniczną wersji seryjnych i rozpoczęto prace przygotowujące fabrykę w Starachowicach do produkcji tego modelu.
Produkcję seryjną Stara 66 rozpoczęto w 1958 roku. Nadwozie pojazdu, podobnie jak wersji prototypowych osadzone zostało na podłużnicowej ramie spawanej wykonanej z blachy tłoczonej. W układzie jezdnym zastosowano przedni sztywny most napędowy zawieszony na półeliptycznych resorach piórowych, wspartych dodatkowo przez dwa hydrauliczne amortyzatory ramieniowe. Zawieszenie osi środkowej i tylnej stanowiły mosty napędowe, każdy zawieszony na dwóch odwróconych półeliptycznych resorach piórowych oraz sześciu drążkach reakcyjnych. Środkowy oraz tylny most napędowy wyposażony został w sterowaną mechanicznie blokadę mechanizmu różnicowego. Układ hamulcowy wyposażony został w podciśnieniowy system wspomagania. Do napędu Stara 66 zastosowano, 6-cylindrowy, rzędowy silnik benzynowy typu S47, o pojemności skokowej 4680 cm³ i mocy maksymalnej 77,3 kW (105 KM). Jednostka napędowa zblokowana została z 5-biegową manualną, niezsynchronizowaną skrzynią biegów, zespoloną poprzez wał rurowy ze sterowanym mechanicznie reduktorem o dwóch przełożeniach. Star 66 wyposażany był w otwartą, dwuosobową kabinę wagonową typu N66 z brezentowym, składanym do tyłu dachem oraz dwudzielną przednią szybą.
Produkcja Stara 66 została zakończona w 1965 roku, po wprowadzeniu do produkcji modelu Star 660, będącego w istocie zmodernizowaną odmianą swojego poprzednika.
Star 200
samochód ciężarowy, produkowany przez polską firmę FSC Star w Starachowicach w latach 1976-1994. Jest następcą modelu przejściowego Star 28/Star 29. Pierwsze prototypy samochodu Star 200 powstały na przełomie lat 1964-1965. Po raz pierwszy zostały pokazane publicznie w 1966 roku. Problemy z wdrożeniem produkcji spowodowały, że powstały modele przejściowe Star 28 (z silnikiem wysokoprężnym) i Star 29 (z silnikiem benzynowym) bazujące na modelach Star 25 i Star 27. Wykorzystywano w nich podzespoły opracowane dla modelu Star 200. Star 200 przechodził w okresie produkcji modernizacje , m.in w 1984 zmodyfikowano przód kabiny (osłony silnika), wprowadzono nowy zespół zegarów i skrócono drzwi. W 1987 zastosowano klamki od Polskiego Fiata 126p.
Kabina kierowcy zapewnia dobre warunki prowadzenia samochodu. Jest bogato przeszklona, kierowca ma dobrą widoczność przez panoramiczną szybę przednią bez słupka środkowego. Drzwi kabiny otwierane są do przodu, fotele kierowcy i pasażera mają regulację ustawienia. Kabinę wyposażono w urządzenia grzewczo-wentylacyjne i jest ona skutecznie wyciszona. Kabina kierowcy Stara 200 eksportowana była na Węgry i stosowana w samochodach Csepel. Skrzynia ładunkowa tej ciężarówki jest metalowa, można w niej przewozić ładunki o masie do 6000 kg. Masa własna samochodu wynosi 4200 kg. Star 200 może holować przyczepę o masie całkowitej do 8500 kg. 6-cylindrowy silnik typu S359 jest wysokoprężny. Kuty wał korbowy osadzony jest w 7 łożyskach, a głowica silnika składa się z trzech segmentów dwucylindrowych, wykonanych z żeliwa specjalnego. Niekiedy wyposażano Stara 200 również w silnik SW-400 (tzw. mały Leyland) o pojemności 6540 cm³ mocy 125 KM, który był produkowany w zakładach Andorii na licencji angielskiej firmy Leyland Motors. Silnik ten był nieco słabszy od S-359, lecz zyskiwał popularność dzięki większej trwałości i mniejszemu zużyciu paliwa oraz cichszej pracy. Wskaźnik mocy w stosunku do całkowitego ciężaru pojazdu — 14,1 KM/tonę — odpowiada współczesnym konstrukcjom samochodów ciężarowych. Skrzynia biegów ma 5 niesynchronizowanych (w opcji synchronizowana skrzynia biegów) przełożeń do jazdy w przód, plus bieg wsteczny. W samochodzie zastosowano hamulce hydrauliczne, dwuobwodowe, ze wspomaganiem pneumatycznym. Zawieszenie wozu, oprócz wzdłużnych resorów piórowych, składa się z dodatkowych elementów gumowych, a z przodu są również amortyzatory teleskopowe. Star 200 zużywa normatywnie ok. 19 l oleju napędowego na 100 km. Produkcja samochodów Star odbywała się na unowocześnionych maszynach, sprowadzanych m.in. z Włoch. Na modernizację całej starachowickiej FSC przeznaczono pokaźne sumy. Star 200 był więc wytwarzany nowoczesnymi metodami. Produkowano również odmiany tego modelu z napędem na 4 (Star 244) i 6 kół (Star 266).
Po przejęciu FSC Star przez koncern MAN, samochody te poddano modernizacji z zastosowaniem podzespołów tego koncernu. Powstały w ten sposób nowe modele. Stary 28 i 200 produkowane w Starachowicach osiągały prędkość maksymalną odpowiednio 100 i 125 km/h (bez ładunku).
O popularności samochodu zadecydowały:
bezproblemowy, naturalny rozruch silnika w warunkach zimowych i niskie jednostkowe zużycie paliwa z uwagi na zastosowany silnik wysokoprężny z wtryskiem bezpośrednim,
wysoki wskaźnik mocy jednostkowej zapewniający dobrą dynamikę,
dość dobre parametry trakcyjne podczas ciągnięcia przyczepy z ładunkiem,
łatwość zabudowy nadwozi specjalistycznych (dźwigi, wozy pożarnicze, leśne).
Wady samochodu wynikały z ówczesnych norm dla pracy kierowcy a w szczególności:
niesynchronizowanej skrzynia biegów,
hałaśliwej pracy silnika (głośny rozrząd),
sporych sił na kole kierownicy, pedałach sprzęgła i hamulca,
niespełnieniu aktualnych norm czystości spalin.
Zapotrzebowanie części firm transportowych powoduje, że wykorzystując części zamienne i podzespoły wykonane samodzielnie Stary 200 przechodzą remonty generalne wykonywane przez kilka firm ze Starachowic lub okolicy. Największe z nich wykonują nawet 200 odbudów rocznie. Część tak powstałych samochodów jest nawet eksportowana.
Star 244
W 1965 roku Fabryka Samochodów Ciężarowych w Starachowicach rozpoczęła prace nad nową serią aut oznaczoną jako "200". Miała zastąpić modele serii 28/29. Skonstruowano wtedy dwa prototypy: szosowego Stara 200, oraz jego uterenowioną odmianę nazwaną 244. Oba pojazdy miały jeszcze kabiny z modelu 28/29.
Model 244 był produkowany bez większych zmian do roku 2000. Tylko w 1987 roku auto otrzymało unowocześnioną kabinę z lekko zmienionym wyglądem zewnętrznym (ściana przednia, dach, drzwi, błotniki z nadkolami, stopnie wejściowe, zegary deski rozdzielczej). Na przełomie lat 1969-70 wykonano partię próbną 10 szt. modelu 200, a z nią egzemplarz doświadczalny modelu 244. Auto w barwach wojskowych, ze skrzynią ładunkową i plandeką było opracowane i testowane we współpracy z Wojskowym Instytutem Techniki Pancernej i Samochodowej w Sulejówku (podobnie jak Star 266). Zbudowana w oparciu o podzespoły Stara 200 konstrukcja miała być odpowiedzią na zapotrzebowanie gospodarki, szczególnie rolnictwa, leśnictwa, budownictwa, energetyki a także służb mundurowych tj. wojska i straży pożarnej.
Seryjny model 244 przedstawiono w roku 1975 jako podwozie i samochód skrzyniowy. W Zakładzie Zaplecza Technicznego FSC zmontowano partię próbną 50 szt. Samochód miał kabinę typu 642 z ogrzewaniem i wentylacją, 2-miejscową. Sercem auta był silnik Star 359.55, rzędowy, 6-cylindrowy, o pojemności 6842 cm³ i mocy 150 KM (110 kW). Prędkość maksymalna wynosiła 82 km/h a spalanie 26 l/100 km. Przeniesienie napędu na cztery koła odbywało się przez 5-biegową skrzynię ZF S5-45, oraz 2-biegową skrzynkę rozdzielczą ZF 8060. Ładowność auta wynosiła 5000 kg. Zastosowano zawieszenie na resorach półeliptycznych z przodu i z tyłu. Star 244 mógł pokonywać przeszkody wodne o głębokości 120 cm (z uwagi na filtr powietrza umieszczony nisko za tylnym lewym nadkolem kabiny), oraz podjazdy o nachyleniu wzdłużnym do 45° i poprzecznym 26°. Miał kąty natarcia/zejścia odpowiednio 40°/27°.
wersja Star 3W244 - zaprezentowana w 1976 r. wersja z nadwoziem samowyładowczym produkcji SHL-Kielce.
prototyp Star 244R - auto wyposażone w samowyładowczą skrzynię ładunkową znaną z wersji sztywne, opracowane w 1977 r.na potrzeby rolnictwa. Wersja ta jednak nie spełniła oczekiwań.
Star 244RS (R-rolniczy, S-specjalny) - powstał w odpowiedzi na potrzeby rolnictwa oraz gospodarstw wielkotowarowych (PGR, SKR). Fabryka zawarła ze Zjednoczeniem Technicznej Obsługi Rolnictwa porozumienie, zgodnie z którym wyposażenie specjalne nowej wersji miało być wykonywane w jednej z podległych placówek. Przewidywana produkcja miała wynosić ok. 2-2,5 tys. Wybór padł na Państwowy Ośrodek Maszynowy w Lubsku w woj. zielonogórskim. Tam wykonano tzw. szczelną skrzynię ładunkową. Pierwszą partię 50 szt. aut wykonano w 1979 roku. Dzięki napędowi 4x4 auto mogło pracować w najtrudniejszych warunkach terenowych. Reduktor pozwalał na jazdę w zakresie od 3 do 82 km/h. Oznaczało to możliwość współpracy z wszelkimi maszynami rolniczymi podczas prac polowych. Wspomniana skrzynia ładunkowa miała pojemność odpowiednio 4,0/6,5/15,0m³ (niska/z nakładkami/z nadstawką). Zamykana/otwierana była za pomocą systemu rolkowo-linkowego i przystosowana do montażu opończy z plandeką. Auto miało ładowność 5000 kg, masę całkowitą 11050 kg, a z przyczepą 19555 kg. Konstrukcja różniła się od pozostałych wersji zastosowaniem rozwiązań z wojskowego Stara 266. Filtr powietrza - multicyklonowy, z szeregiem elementów zawirowujących powietrze - umieszczono na tylnej ścianie kabiny po stronie pasażera. Dzięki niemu Star 244RS mógł pracować w bardzo wysokim zapyleniu - do 1,5g/m³ (normalnie 0,05-0,08g/m³). Zastosowanie doszczelnienia elementów gumowych i łożysk przed wodą, oraz uszczelnienie lamp pozwalało na pracę przy wilgotności 98%. Wspomniane rozwiązania umożliwiały również pokonywanie przeszkód wodnych o głębokości do 180 cm (praktycznie po samą szyję kierowcy). Była to najkrótsza seria samochodów Star. Dziś już praktycznie niespotykana.
Star 244L - model wydłużony, zaprezentowany na Targach Poznańskich w 1978 r. Wersja 244L otrzymała nadwozie typu "005" wykonane w Jelczańskich Zakładach Samochodowych.
Star 3W244R - opracowany i zmontowany (50 egz.) przez SHL-Kielce w 1978 r. Była to trójstronna wywrotka do przewozu płodów rolnych, o ładowności 5000 kg, wyposażona w podwyższone burty.
Star 266
Star 266 – polski terenowy samochód ciężarowy zaprojektowany do przewozu ładunków i ludzi po szosie i w terenie oraz holowania przyczepy o masie do 4 ton. Produkowany seryjnie w latach 1973-2000 przez Fabrykę Samochodów Ciężarowych Star w Starachowicach
W 1968 roku w Ośrodku Badawczo Rozwojowym FSC Star, Biurze Konstrukcji Przemysłu Motoryzacyjnego w Warszawie oraz Wojskowym Instytucie Techniki Pancernej i Samochodowej w Sulejówku rozpoczęto prace konstrukcyjne nad nowym polskim terenowym samochodem ciężarowym, będącym następcą produkowanej od 1965 roku rodziny samochodów Star 660. Pierwszy prototyp Stara 266 zbudowany został w 1969 roku. W latach 1970-1973 przeprowadzano testy drogowe kolejnych prototypów oraz prace mające na celu przygotowanie fabryki w Starachowicach do produkcji nowego modelu.
Produkcję seryjną Stara 266 rozpoczęto w 1973 roku. Nadwozie pojazdu osadzone zostało na podłużnicowej ramie spawanej wykonanej z blachy tłoczonej. W układzie jezdnym zastosowano przedni sztywny most napędowy zawieszony na półeliptycznych resorach piórowych oraz dwóch hydraulicznych amortyzatorach teleskopowych. Zawieszenie osi środkowej i tylnej stanowiły mosty napędowe, każdy zawieszony na dwóch odwróconych półeliptycznych resorach piórowych oraz sześciu drążkach reakcyjnych. Mosty napędowe wyposażone zostały w sterowaną pneumatycznie blokadę mechanizmu różnicowego. Układ hamulcowy dostosowano do zasilania hamulców przyczepy oraz wyposażony został w nadciśnieniowy system wspomagania. Do napędu Stara 266 zastosowano polski, 6-cylindrowy, rzędowy silnik diesla z bezpośrednim wtryskiem paliwa typu S359 (od 1983 roku S359M), o pojemności skokowej 6842 cm³ i mocy maksymalnej 110 kW (150 KM). Jednostka napędowa zblokowana została z 5-biegową manualną skrzynią biegów S5-45, zespoloną poprzez wał rurowy ze sterowanym mechanicznie reduktorem SR-380M o dwóch przełożeniach. Dodatkowo skrzynia biegów zintegrowana była z przystawką odbioru mocy typu N10/70, P45/1 lub P45/2.
Star 266 wyposażany był w kabinę wagonową typu 641, posiadającą dwa włazy dachowe, odchylane okna przednie oraz leżankę. W 1985 roku przeprowadzono jej modernizację polegająca na zmianie stylistyki osłony wlotu powietrza. Przestrzeń ładunkową stanowiła jedna z dwóch metalowych skrzyń ładunkowych typu 663 lub 673. Skrzynia typu 663 posiadała dwupoziomową podłogę wykonaną z desek, odchylaną burtę tylną, opończę, montowane do ścian bocznych odchylane ławki, instalację świetlną oraz dźwiękowa, służącą do komunikowania się z kabiną pojazdu. Skrzynia typu 673 posiadała jednopoziomową podłogę wykonaną z desek, opończę oraz odchylane burty boczne i tylną.
Star 266 posiada możliwość pokonywania brodów bez przygotowania o głębokości do 120 cm, natomiast z przygotowaniem do 180 cm. Istnieje również możliwość przeprowadzania auta po dnie, po wcześniejszym przygotowaniu go. Model ten może sprawnie działać przy wilgotności wynoszącej do 98% oraz zapyleniu wynoszącym 1,5 g/cm³.
Na podwoziu modelu Star 266 i jego pochodnych montowano różne wersje zabudów jak np. nadwozia furgonowe typu 117 AUM, nadwozia naprawcze Sarna I i Sarna II, radiostacje R-137B i R-140M, stacje radioliniowe R-409, nadwozie dowódczo-sztabowe ADK-11, generator dymu GD-2, urządzenia do odkażania chemicznego WUS-3, nadwozia pożarnicze, żurawie samochodowe oraz koparki.
Model ten oprócz Wojska Polskiego wykorzystywany jest/był w armiach: Angoli, Birmy, Jemenu (od 1999 roku), Libii, Węgier a także ZSRR.
W 1988 roku dwa Stary 266 wzięły udział w Rajdzie Paryż-Dakar. Do mety dotarły dwie załogi, Jerzy Franek i Tomasz Sikora (kierowca) oraz Jerzy Mazur z Julianem Obrockim.
Po przejęciu fabryki w Starachowicach przez koncern MAN opracowano nowe modele terenowe Star 944 oraz Star 1466. Produkcję Stara 266 zakończono w grudniu 2000 roku, po wprowadzeniu do oferty modelu 1466.
Dodatkowe dane techniczne
rozmiar ogumienia – 12.00 - 20",
ładowność (teren / szosa) – 3500 / 5000 kg,
wymiary skrzyni ładunkowej (długość x szerokość x wysokość) – 3900 x 2200 x 600 mm, metalowa,
pojemność zbiornika paliwa – 2 x 150 l.
ciężar podwozia w stanie suchym - 5285 kg
wymiary gabarytowe dł./szer./wys. 6790 / 2500 / 2660 mm,
rozstaw osi 2970+1250 mm,
prześwit podłużny/poprzeczny 780 / 325 mm,
kąt natarcia/zejścia 37/42,5,
pokonywanie wzniesień (I bieg terenowy/szosowy) 76 / 41%,
prędkość maksymalna 90 km/h,
zużycie paliwa 27 l/100 km,
zasięg maksymalny 1040 km.
Star 266M
Star 266M polski terenowy samochód ciężarowy zaprojektowany do przewozu ładunków i ludzi po szosie i w terenie. Modernizowany seryjnie w latach 2002-2006 wspólnie przez STAR TRUCK Sp. z o.o. (dawną Fabrykę Samochodów Ciężarowych Star) w Starachowicach i serwis MAN w Starachowicach. Łącznie zmodernizowanych zostało 350 pojazdów STAR 266M dla MON i kilkanaście sztuk dla zakładów energetycznych. Modernizacja obejmowała remont kapitalny wszystkich układów podwozia: ramy, mostów napędowych i skrzyni rozdzielczej oraz montaż nowej kabiny, silnika i 6-cio stopniowej skrzyni biegów. Montaż nowych komponentów odbywał się w STAR TRUCKS Sp. z o.o. natomiast remont kapitalny pozostałych podzespołów przeprowadzony został w serwisie MAN, który po próbach drogowych i odbiorze wojskowym przekazywał gotowe pojazdy dla odbiorcy wojskowego.
Star 266M, czyli unowocześniona wersja Stara 266 posiada rozwiązania zaczerpnięte z prototypowego modelu Star 1366 oraz nowe elementy pochodzące z firmy MAN. Kabina kierowcy również pochodzi od niemieckiego producenta. Kabina ta jest dwumiejscowa, wyposażona w dwa włazy dachowe, stałą leżankę za fotelami kierowcy i pasażera oraz uchwyty na sprzęt saperski i broń osobistą. Sercem napędowym Stara 266M jest niemiecka, czterocylindrowa, wysokoprężna jednostka MAN D0824LFG01 z bezpośrednim wtryskiem paliwa i turbodoładowaniem o pojemności 4580 ccm i mocy 114 kW. Silnik sprzężony jest z manualną, sześciostopniową skrzynią biegów ZF S6-36
Star 660
Model ten stanowi modernizację produkowanego od 1958 roku samochodu ciężarowego Star 66. W wyniku zebranych doświadczeń oraz uwag wojska na temat eksploatacji modelu 66 postanowiono unowocześnić oraz w lepszym stopniu dostosować ten pojazd do wykonywania zadań jakich przed nim stawiano. Prace konstrukcyjne nad zmodernizowanym modelem rozpoczęto na początku lat 60. w Biurze Konstrukcji Przemysłu Motoryzacyjnego w Warszawie oraz Przyzakładowym Biurze Konstrukcyjnym FSC Star. Efekty prac biur konstrukcyjnych zostały zaprezentowane w 1962 roku. Z powodu braku możliwości technicznych oraz finansowych zakładu w Starachowicach, postanowiono przeprowadzić proces wdrażania nowych rozwiązań konstrukcyjnych w dwóch etapach.
Produkcję zmodernizowanego modelu o oznaczeniu Star 660M1 rozpoczęto w 1965 roku. Nadwozie pojazdu osadzone zostało na podłużnicowej ramie spawanej wykonanej z blachy tłoczonej. W układzie jezdnym zastosowano przedni sztywny most napędowy zawieszony na półeliptycznych resorach piórowych oraz dwóch hydraulicznych amortyzatorach ramieniowych. Zawieszenie osi środkowej i tylnej stanowiły mosty napędowe, każdy zawieszony na dwóch odwróconych półeliptycznych resorach piórowych oraz sześciu drążkach reakcyjnych. Mosty napędowe wyposażone zostały w sterowaną pneumatycznie blokadę mechanizmu różnicowego. Układ hamulcowy dostosowano do zasilania hamulców przyczepy oraz wyposażony został w nadciśnieniowy system wspomagania. Do napędu Stara 660M1 zastosowano polski, 6-cylindrowy, rzędowy silnik benzynowy typu S47, o pojemności skokowej 4680 cm³ i mocy maksymalnej 77,3 kW (105 KM). Jednostka napędowa zblokowana została z 5-biegową manualną, niezsynchronizowaną skrzynią biegów, zespoloną poprzez wał rurowy ze sterowanym mechanicznie reduktorem o dwóch przełożeniach. Dodatkowo skrzynia biegów zintegrowana była z przystawką odbioru mocy umożliwiającą przekazywanie mocy urządzeniom zewnętrznym. Star 660M1 wyposażany był w otwartą, dwuosobową kabinę wagonową typu N66 z brezentowym, składanym do tyłu dachem oraz dwudzielną przednią szybą.
W roku 1968 przeprowadzono modernizację tego modelu. W zmodernizowanym pojeździe o oznaczeniu Star 660M2 zastosowano metalowo-brezentową konstrukcję dachu kabiny, poprawiając izolację termiczna i akustyczną, zmieniono kształt osłony silnika oraz dźwigni zmiany biegów. Zmianami objęto również instalację elektryczną pojazdu poprzez jej ekranizację, dostosowując ją do pracy w całkowitym zalaniu przez wodę, dzięki czemu pojazd mógł pokonywać głębsze przeszkody wodne oraz być przeciąganym po dnie. W układzie hamulcowym zwiększono wydajność pompy wspomagania oraz zastosowano zawór sterujący układem hamulcowym przyczepy.
W tym samym roku do produkcji wprowadzony został model Star 660D. Do napędu tej wersji przeznaczono 6-cylindrowy, rzędowy silnik wysokoprężny typu S530A, o pojemności skokowej 6230 cm³ i mocy maksymalnej 73,6 kW (100 KM). Od 1970 roku stosowano również mocniejszy silnik wysokoprężny typu S359 z bezpośrednim wtryskiem paliwa o pojemności skokowej 6840 cm³ i mocy 110 kW (150 KM).
Pomimo wprowadzenia do produkcji w 1973 roku, nowego terenowego samochodu ciężarowego Star 266, produkcja modeli rodziny Star 660 była kontynuowana do 1983 roku.
Na podwoziu modelu Star 660 i jego pochodnych montowano różne wersje zabudów jak np. nadwozie furgonowe typu 117 AUM, Żuraw samochodowy Hydros R-061 lub ŻSH-6S, koparki K-407B, radiostacje R-118, R-137 oraz R-140, stacje radioliniowe R-404 i R-405, nadwozia naprawcze typu 750 Sarna, nadwozia typu AP-64 do przewozu bloków pontonowych, nadwozia typu BP-64 do przewozu bloków brzegowych parków pontonowych czy też most towarzyszący SMT-1.
Star 1466
samochód ciężarowo-terenowy, 3-osiowy, produkowany w latach 2001–2006 przez zakłady MAN-Star Truck w Starachowicach W 1999 roku zaprezentowano prototypy modeli Star 1266 o dopuszczalnej masie całkowitej (DMC) 12 t oraz 1466 o DMC wynoszącej 14 t.
Auta te wyposażone zostały w szereg elementów stosowanych już wcześniej w samochodach marki MAN (kabiny, silniki, mosty napędowe, przekładnie kierownicze).
Po przeprowadzeniu testów oraz badań zdecydowano się na wdrożenie do produkcji w 2001 roku jedynie modelu 1466, który oprócz większej ładowności posiadał również mocniejszy o 70 KM silnik.
Na podwoziu samochodu Star 1466 montowano różne wersje zabudowy: skrzynia ładunkowa, cysterna, nadwozia naprawcze, nadwozia do przewozu amunicji.